26 Ağustos 2014 Salı

İslam, Allah’a teslimiyettir ama…



Beşere teslimiyet haline getirilmiş hümanist bir batıllığa dönüştürülmüştür.

Her hizmetin insan için yapıldığı inanç düzeyi dolaylı olarak insanı tanrı, Allah’ı da kul haline getirmiştir. İslam ile birlikte itaatin, hizmetin ve kulluğun sadece Allah’a yapılması ve hiçbir gerekçeyle ortak koşulmaması bildirilmiş; peygamberlerin dahi elçilikten öte hiçbir yaptırımları, fayda ve zarar verme güçleri, hidayete eriştirme ve dilediklerini yapabilme kudretleri bulunmadığı ayetlerle hükme bağlanmıştır. Sırf Allah’ın buyruklarını eksiksiz tebliğlerinden ötürü peygamberlere uyma ve iman etme mecburiyeti dahi manipüle edilmiş ve peygamberler yaratıcı Allah’a denk tutulabilmiştir.   
İslam âlimleri, vahiy dışı düşünce ve felsefelerin etkisi altında kalarak İslam’ı hümanistleştirmiş ve batılla uzlaştırarak yontmuşlar; böylece Allah’ın indirdiği hükümlerin hayata geçirilmesi ancak seküler rejimlerin iznine ve seçimine bırakılarak biçilmiştir. Neyin meşru veya gayrimeşru; neyin helal veya haram; neyin doğru veya yanlış; neyin hak veya batıl olduğu nefsi arzulara terk edilmesinden, ayetler kitapta kalarak toplum düzenindeki kaçınılmaz varlığı engellenmiştir. Dolayısıyla her nefis, kendine göre bir hak yol edinmiştir.

“Akıl tanrıdır” felsefesini güden filozof Aristo dahi, İbni Sina ve Farabi gibi İslam bilginlerinde hayranlık uyandırmış ve Aristo felsefesinin batıda tanınmasına öncülük etmişlerdi. Bu sebeple Allah, ısrarla “başkalarına uyup peşlerinden gitmeyin, Kur’an’a uyun; benim bildiklerimi onlar bilemezler” buyurmuyor mu? 

Peygamber Efendimiz (s.a.v) siyasi bir devlet adamı olmasına rağmen, İslami siyaset şeytanlıkla özdeşleştirilmiş, böylece ruhu inkâr eden ateist köklü düşünceler misali İslam da siyasetten men edilerek ruhsuz bedene döndürülmüştür.
  
Devlet hukukundan uzaklaştırılmış bir İslam, ancak ölü bir İslam’dır ve dayatılan İslam’da ölünün kırık yahut çıkık bir yerini tedavi etmekten öte bir işe yaramamaktadır. Tıpkı hıristiyan ve yahudilerin, “Allah gökyüzüne yerleşmiştir, yeryüzünün yönetimi insan iradesindedir” itikatları gibi Allah, camide, evde ya da yalnız kalındığında anılmakta; devlette, siyasette ve kamuda yoktur laik anlayışıyla hükümranlık sınırları çizilerek din, Allah’a öğretilmektedir. 

“De ki: Siz dininizi Allah'a mı öğretiyorsunuz? Oysa Allah göklerde olanları da bilir, yerde olanları da. Allah her şeyi hakkıyla bilendir.” Hucurat 16

“Yaratanı severim yaratandan ötürü”, “Halka hizmet Hakka hizmettir”,” Ete kemiğe büründüm Yunus gibi göründüm” sözleri tamamen küfür ve şirktir; Allah’ı ikinci plana atmakla kalmayıp alenen insanı Allahlığa büründürmektir. Artık had o kadar aşılmış ki, beşer sevgisi ve tazimi Allah aşkının ve kulluğun üstüne çıkmış, sözde iman edenler peygamberlerini, liderlerini ya da şeyhlerini Allahlaştırarak kalben tapınır olmuşlardır. 

Batıl çarkın içinde yoğrulması sonucu azan nefsi güdüler, İslami bilgilere sahip âlimleri de tahrip etmiş, nefse endeksli İslami yorum, fetva ya da tefsirler “nas” haline getirilmiştir. İncil ve Tevrat’ı kökten değiştiren hıristiyan ve yahudi din adamlarından çok daha zalimce Kur’an’ı eğip büken İslam kimlikli âlimlerden dolayı peygamber efendimiz, münafığın kâfirden yetmiş kez daha tehlikeli olduğunu buyurmuştur. Allah, İncil ve Tevrat’ı lağvedilmesiyle üzerlerinde oynanmasına izin vermiş ama Kur’an’ı Kerim’i kıyamete kadar doğrudan koruması altında bulundurmasından aslına dokunamayan münafık âlimler, peygamberimizin söylemediği sözleri söylemiş gibi gösterip hurafelere kalkışarak Müslümanları vahiyden uzaklaştırmışlardır. Neden “Kur’an’ın mealini okuma, sen anlamazsın, ancak biz biliriz” ısrarlarındaki amacı anladınız mı? 
   
Yeryüzünde fitne kalmayıncaya ve İslam Allah’ın oluncaya kadar küfürle savaşan cihad ehline, cihada, İslam Devletine, hilafete, müminlerin istiklallerine, Kur’an’ın egemen olmasına karşı durabilen, uğruna mücadele etmeyen, Allah’tan değil beşerden korkan ve Allah’ın düşman kıldıklarıyla dost yahut müttefiklik kurarak mücahidlere savaş açan bir lider yahut âlim, İslam olabilir mi?  
    
Vaazlarının toplum üzerinde etkisizliği, tumturaklı iman etmemiş ve söyledikleriyle amel etmeyip şüphe ve tereddüt içinde bulunmalarındandır. Yoksa gerçekten iman etmiş olsalardı, dünya nimetlerine tamah eder, ayetleri bozar, Resule iftiralar atar, küfre karşı siner, şehid olmaktan kaçar ve cihada koşmazlar mıydı? 

“Artık Allah yolunda savaş. Sen, kendinden başkası (sebebiyle) sorumlu tutulmazsın. Müminleri de teşvik et. Umulur ki Allah kâfirlerin gücünü kırar (güçleriyle size zarar vermelerini önler). Allah'ın gücü daha çetin ve cezası daha şiddetlidir.” Nisa 84

“De ki: Eğer babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, hısım akrabanız kazandığınız mallar, kesada uğramasından korktuğunuz ticaret, hoşlandığınız meskenler size Allah'tan, Resulünden ve Allah yolunda cihad etmekten daha sevgili ise, artık Allah emrini getirinceye kadar bekleyin. Allah fasıklar topluluğunu hidayete erdirmez.” Tevbe 24

Hiç yorum yok: